Nev-i Şahsına Münhasır Olmak

 Nev-i Şahsına Münhasır Olmak

Bazı kelimeleri ve tabirleri seviyorum dil ile uğraşan birisi olarak; sadece melodik olarak kulağa hoş geldiği için değil aynı zamanda zihnimde yarattığı çağrışımlar nedeniyle güzel buluyorum kimi kelimeyi. Nev-i şahsına münhasır tabiri bunlardan birisi. Bakıldığında yeryüzündeki her birey kendine özgü, eşsiz ve tek (bkz. unique).

İnsanlar çift yaratılmıştır diye bir söz var gerçi. Biraz fiziksel benzerliği anlatmak için kullanılan. "Doppelganger" denilen istisnai bir durum var; bir yerlerde size ikiziniz kadar benzeyen birinin var olması demek.

Ama nev-i şahsına münhasır olmak bu da değil. Bu biraz kâinattaki yaratılmışlık ve teklik kavramıyla ilişkili. Aslında hiç bir şeyden ikincisi yok. Seri üretilen ve tıpatıp diğer araçlara benzeyen bir araba bile aslında tek; üretim bandındaki bir önceki arabadan 60 saniye daha farklı. Sonra sahipleri, içindeki aksesuarlar ve o araçta biriken anılar onu özel kılıyor.

Bizler de böyleyiz. Milyarlarca insan içinde hepimiz özeliz. Hepimiz kendine özel pek çok dokunun, parametrenin, yaşanmışlıkların, anıların mozaiği olarak yoktan var olup kendine özgü pişirilmiş bireylere dönüyoruz. Olaylara ve durumlara verdiğimiz tepkiler, konuları değerlendirme biçimimiz hep farklı. Birimizin değer verdiği bir kavram, başka birisi için hiç de önemli değil.

Herşey-dahil otellerdeki açık büfelerde insanların tabaklarını incelemek; tabağa ne doldurup nasıl şekil verdiklerini izlemek çok enteresan gelmiştir bana hep. İnsan çeşitliliğinin tabağa yansımış halidir her bir tabak: sizin yanyana asla düşünemeyeceğiniz iki yiyeceği birinin tabağında üst üste yığılmış görmektir nev-i şahsına münhasır olmak.

Hepimiz farklıyız ve bizi biz yapan da işte bu farklılıklar. O nedenle hayatınıza dahil ettiğiniz bir bir kimseyi alabildiğince olduğu haliyle kabullenmek büyük bir özveri ve bilgelik gerektiriyor. Birisi için değişmek zorunda olmak kendinden vazgeçmek ile özdeş, bu da "öz-sabotaj" demek.

Bırakın herkes kendi öz varlığı ile var olsun; olanı var olduğu gibi sevip ortada buluşmak iyidir. Hepimiz kendimize özeliz bırakın öyle kalalım. Kimse kendinden vaz geçmesin. Hayat kısa...

Nevfel Baytar

Istanbul