Şiir
Kalp Rehincisi
20.08.2023 Pazar
Ankara
Kalbim rehin...
Sen de dursun.
Bırak orada ...
Öylece seninle dursun.
Sana verdim kalbimi,
Onu sarıp sarmala;
Kırmadan sakla.
Yeri belli, sakın satma ve atma!
Biliyorum yaraları, bereleri var...
Kırıkları ve belki de çatlakları.
Öyle vermiştim sana.
Olduğu gibi sakla...
Sakın kırıklarını yapıştırma!
Sadece onu daha da çok kırma!
Benim kalbim o: hassas ve narin,
Yaraları bildiğinden çok daha derin.
Sende dursun,
Huzurla uyusun.
Uyandırma.
Yerini, yuvasını bilsin.
En güzel yere koy onu.
Anahtarını sadece senin bildiğin.
Kimseye yerini göstermediğin;
Tek kilitli 'kalp evinin'.
Biliyorum, sen bir rehincisin!
Çıkartıp yerinden verme onu,
Evet, onu sana teslim eden benim.
Ama bil ki o kalp yine de benim.
Arada kilidini açıp, bir bak!
Kulak ver, nasıl attığına,
Sen anahtarı her çevirdiğinde,
Senin için ne kadar çok çarptığına...
Herkesin rehin vereceği
Bir kalbi var aslında.
Ne kadar bizi korkutsa da,
Her kalp için atan tek bir yürek var...
Alıcı aramıyorum;
Üstüne yazma sakın!
"Kelepir kalp var!"
Kırık ve bitkin...
Tek alıcısı var onun.
O hep sana rehin.
Kim isterse istesin.
De ki o benim! O da benim.
Evet onun sahibi sensin!
Kalplerin efendisinin.
Ne denirse densin.
Rehineci sensin.
Yorumlar
Yorum Gönder