Eğitimin İçler Acısı Durumu

Eğitimin İçler Acısı Durumu 

Uzun süredir üniversitelerde ders veriyorum. Toplamda zannederim özel üniversiteler, devlet üniversiteleri, özel dil okulları ve okul danışmanlığı dahil edildiğinde en az on eğitim kurumunda eğitmenlik, öğreticilik, okutmanlık, müdür yardımcılığı, bölüm başkanlığı, danışmanlık ve müdürlük yaptım. 

Şartlar değiştikçe iş değiştirdim. Bazen (eğitim sektöründe iş yapan) patronlar ile anlaşamadım. Bazen etik ilkelerde ortak zemin bulamadık, bazen zihniyet farkı yaşadık. Kimi zaman da ekonomik şartlar değişti, başta çok iyi şartlarda başladığım kurumun kültürü değişti ve maddi değerler kavramı ideal değerlere yenik düştü. Bazen de çok iyi transfer teklifi alıp kurum değiştirdim. Ama eğitimde dinamizmi korumak gerektiğini düşünüyorum. 

Bir kurum ile organik bağım hiç olmadı. O aidiyeti - hayat felsefem gereği - hiç hissetmedim. Ama eğitim içinde ve eğitim işinde olmayı hep sevdim ve insani olarak da çok değerli bir alan olarak buldum. Tekrar yeryüzüne gelseydim eğitim alanında olmayı tercih ederdim. İnsana dokunabileceğiniz ve faydalı olabileceğiniz en gerçek insani alan eğitim alanı.  

Mevcut konjektür tersini yansıtsa da eğitimin asla politize edilmemesi gerektiğine inandım. Bunu asla doğru bulmuyorum. Eğitimi kişisel olarak özünde 'dünya vatandaşlığı üzerine inşaa edilmesi gereken bir değişim süreci yönetimi" olarak tanımlamayı teknik olarak daha doğru buluyorum. Yeryüzünde zihinsel, bilimsel, akademik ve ekonomik olarak ayakta kalmak (survival skills) için eğitim denen süreç yönetimi marifetiyle insan evlatlarının yeryüzünü güzelleştirmesi gerektiğini düşünüyorum. 

O nedenle başına milli eklenmiş her tür eğitim kavramının, bkz. milli coğrafya, milli matematik, milli fizik ve milli ahlak gibi sözde değerler manzumesinin ve kavramların fazlasıyla iğdiş edildiğini ve içinin boşaltıldığını gözlemliyorum. Özellikle de OECD Pisa Skorlarının iyice dibe vurduğu bu coğrafyada. Çok ciddi bir eğitim erozyonu yaşıyoruz.. 

Eğitim sektöründe yıllardır çalışan birisi olarak eğitimin içinin inanılmaz derecede boşaltıldığını, koflaştırıldığını, politik manipülasyon ile eğitim alan körpe beyinlerin kafalarınının boşaltıldığına yakınen şahitlik ediyorum. Pandemi ve üstüne deprem ve üstüne aşırı derse katılım serbestliği verilmesi bir nesli heba etti. Ellerimizden kayıp gidiyor bu ülkenin evlatları.

Durum içler acısından da acı... 

Ülkede bir çok kurum ve yönetim birimine hâkim olan kayırmacılık ve nepotizm tavan yapmış durumda. Sorgulayan ve eleştiren değilde baş sallayıp onaylayan bir ekibe iş teslim etme geleneği uzun sayılmayacak bir gelecekte ülkenin sonunu getirecek. En önemli kaynak olan genç insan kaynağını ülkeye küstürüyoruz. Sadece belli bir düşünce ekolüne sahip olanların devlet kurumlarında taltif edilmesi veya iş bulabilmesi ise gençlerin ülkeye olan güvenini sıfırlamak üzere... 

"İkra" emriyle başlayan ve onlarca yerde düşünmeyi, akletmeyi ve tefekkür etmeyi öne çıkaran bir inancın fertlerinin zihinsel bir tıkanıklık ve çaresizliğe itilmesi ve kendini geliştirme ve "karşı çıkma kültürünü ve yürekliligini" yitirmesi yanlışa yanlış diyemez hale getirilmesi ise bu ülkeye çok şey kaybettirecek. "Yanlış yapan halifeye biz seni düzeltiriz!" diyen Asrı Saadetten geriye hiç bir şey kalmadı zannederim  Son yıllarda hızla artan beyin göçündeki gözle görülür artış zaten bunu gösteriyor. Daha da artacağını tahmin ediyorum bu sürecin... 

Daha da kötüsü eğitim verenlere verilen değer. Hiç bir mesleği asla küçük ve hor görmüyorum. Ancak bir asistana 17.000 TL verirken aynı kurumdaki bir çay görevlisine 22.000 maaş vermenin bir akıl tutulması olduğunu ve verilen mesajın eğitimi ne kadar değersiz hale getirdiğini artık birilerinin görmesi ve söylemesi gerekiyor...

Üzerime düşen sadece bunu ifade etmek zannederim. Güzel bir gelecek bekleyen gençleri üzmemek üzere...