Bugün Şiir Zamanı

Bugün Şiir Zamanı 

Şiirlerden fal tuttum bize,

Ne düşerse; artık, kısmetimize...

Şiire dair ne var ne yok ise,

Güzel sözler duyalım diye...

Şairler diyarından sana geldim,

Bil ki her mısrada seni çok özledim, 

İçime çektim seni her bir dizede

Yazdım adını kafiyelere ve rediflere...

Sonra, yağmur yağsın istedim, 

Birlikte yürürken ıslanırız belki, dedim;

Karlarda seninle yürümekti derdim,

Sırf elini tutup, içini ısıtmak için...

Papatyalardan da fal tuttum bize,

Ama hep "seviyor, seviyor" desin diye. 

Ve ben seni her düşündüğümde, 

Hep sana gülümsediğimi fark ettim...

Seni düşlemek bir başka güzelmiş de,

Ama, sen yine de çok kalma uzaklarda...

Kaybolup gitme sakın uykusuz akşamlarımda

Kalmasın o güzel ışıltılı gözlerin hülyalarımda...

Her aklıma geldiğinde, 

Yanar içim; bu benim sensizliğim...

Titrer mum alevinde erimiş kalbim;  

Hüzünlü bir bekleyiş bu der, geçer giderim...

Dolaştım tek başıma, senden uzak diyarlarda,

Aşkın bir türlü sana çıkmayan yitik sokaklarında...

Hazan zamanı, Hüzün Çıkmazı'nın en sonunda;

Bir bahar vakti yeniden kavuşma arzusuyla...

Galiba, hicran bunun adı; 

Hasret ile her bir zerresi yamalı, 

Bu aşkın boyasıyla yanıp tutuşmuş...

Al kora dönmüş tutkunun yeni adı...

Artık, hüznümün sızısı yavaşça dinerken,

Rahatlar kalbim ince ince; en derinden,

"Hoş geldin!" derim, yine sana ben; 

Sevmek zamanı gelmiş güzelim, yine yeniden.

Sonra bir kanat çırpışı duyulur uzaktan,

Bir beyaz güvercin gelir, ürkek kalbiyle;

Sakince konar ve oturur gönlüme...

Ben geldim der; artık bekleme, bak buradayım işte!

Dinginlik ve huzur getirdim;

Yılların yorgunu kalbine, 

Artık üzülme, bu yürek hep seninle; 

Ve sana benden en büyük hediye...

Nevfel Baytar'dan... 

21 Mart 2024, tarihinde ve günlerden 

Perşembe, Dünya Şiir Günü'nde. 

Ankara'da, evinden hediye...